حجتالاسلام والمسلمین محمد ابراهیمی، استاد حوزه، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، به تبیین گوشه هایی از کردار و سلوک عملی مرحوم حاجی نورمحمد ابراهیمی، از عارفان گمنام منطقه بشاگرد، پرداخت.
اطعام در شبهای قدر
وی با اشاره به تأکید منابع دینی بر فضیلت اطعام مؤمنان، به نقل چند حدیث در این زمینه پرداخت و افزود: یکی از کارهای مستمر «حاجی» در طول سالها، برگزاری مراسم شبزندهداری در شبهای قدر (نوزدهم، بیستویکم و بیستوسوم ماه رمضان) در مسجد محله بود. او با وجود تمکن مالی محدود، که زندگی را از طریق کشاورزی و سپس یک مغازه کوچک میگذراند، پذیرایی از مردم با شربت، شیرینی، چای و غذای سحری را بر عهده میگرفت.
این استاد حوزه در ادامه، با بیان حکایتی از زبان آن مرحوم درباره اهمیت اطعام، به نقل داستان «رحمتالله کلاتی» از اجداد آقایان دادستانی در بشاگرد پرداخت که به علت اهتمام بسیار به اطعام نیازمندان و گستردن سفرهای دائمی برای فقرا، مشهور بود.
زیارت قبور مؤمنان
حجتالاسلام ابراهیمی با اشاره به تأکید روایات بر زیارت قبور، بهویژه قبور پدر و مادر، خاطرنشان کرد: «حاجی» هر پنجشنبه به زیارت اهل قبور میرفت و برای آنان فاتحه میخواند. او حتی در سنین پیری و با وجود دوری راه، هر پنجشنبه پیاده به زیارت قبر پدرش میرفت و برای همه اهل قبرستان طلب آمرزش میکرد.
اهدای ثواب فاتحه و نماز به ارواح
وی دیگر ویژگی بارز این عارف بشاگردی را توجه به ارواح مؤمنان برشمرد و گفت: «حاجی» پس از صرف هر وعده غذایی، دو مرتبه فاتحه میخواند؛ نوبت اول را به انبیا، اوصیا و شهدای کربلا و نوبت دوم را به ارواح همه مؤمنان، بهویژه والدین و اجداد خود هدیه میکرد. همچنین، هرگاه از رحلت عالم یا مؤمنی آگاه میشد، نماز لیلةالدفن (وحشت) برای او میخواند و در صورت فوت علما و مراجع، اقدام به ختم قرآن و اهدای ثواب آن به روح آن مرحوم میکرد.
این استاد حوزه در پایان، سیره عملی این عارف گمنام را تجلیبخش مفاهیم روایی در زندگی روزمره و الگویی در تلفیق عبادت و خدمترسانی به خلق دانست.
نظر شما